2012 ŚWIAT: miejsca 40-31

Najlepsze piosenki 2012 - część 2/ 

Best Songs 2012 - part 2:

Ranking ma charakter subiektywny.

Nie jestem właścicielem zdjęć zamieszczanych na blogu. Zostały one znalezione w internecie.

Zastrzegam sobie prawo do kopiowania tekstów i zamieszczania ich na innych stronach jako swoje własne.

______________________________________________________________________________
 40.

GOLD ON THE CEILING

The Black Keys

Autor: The Black Keys (Dan Auerbach, Patrick Carney), Brian Burton

Produkcja: Danger Mouse (B. Burton)

Album: El Camino

Prawdziwy rock jeszcze żyje i od czasu do czasu daje o sobie przypomnieć. Muzyka The Black Keys zawsze oparta była na bluesie i klasycznym rocku z południa Stanów, ale ich wydane w 2011 roku „El Camino” to prawdziwa kopalnia hitów. Jednym z nich jest „Gold On The Ceiling”, w którym gospelowy refren i klaśnięcia, przesterowane klawisze oraz gitarowe przejścia sprawiają, że to najbardziej przebojowy numer Czarnych Klawiszy w ogóle.

 ______________________________________________________________________________

 39.

INSPECTOR NORSE

Todd Terje

Autor: Terje Olsen

Produkcja: Terje Olsen

Album: It’s the Arps EP

Sztuką nie jest zebranie kilku zupełnie różniących się od siebie utworów i zmiksowanie ich w jeden set, tak jak robi to większość DJ-ów na świecie. Jest nią zaprezentowanie jednego, powtarzającego się motywu, granie go na różne sposoby, przedstawianie wciąż w inny sposób. Sztuką jest iprowizowanie wokół tego motywu tak, jak robią to najlepsi muzycy jazzowi. 

„Inspector Norse” choć trwa prawie siedem minut, to nie nudzi. Młodzieniec z Oslo krążąc wokół wybranej melodii umiejętnie łączy disco, house i electro, przywracając im nieco świeżości. A na deser dorzuca jeszcze zabawny teledysk.

Posłuchaj również: 

Storm Queen – Let’s Make Mistakes --> znalezione na Pitchforku 

Madonna – Gang Bang --> Madonna najpierw naoglądała się filmów Tarantino, a potem puściła wodze fantazji. Quentin, nakręć do tego klip, proszę…

 ______________________________________________________________________________

 38.

MERCY

Kanye West, Big Sean, Pusha T & 2 Chainz

Autor: Kanye West, Sean Anderson, Terrence Thornton, Tauheed Epps, Stephan Taft, James Thomas, Denzie Beagle, Winston Riley, Reggie Williams

Produkcja: Lifted, Mike Dean, Mike Will, Phines Muzic, Kanye West, Hudson Mohawke

Album: Cruel Summer

Ego Kanye’go West’a po raz kolejny urasta do niebotycznych rozmiarów. Paradoksem jest to, że za każdym razem West ogromnie się przechwala; mówi, jaki jest wspaniały i wyjątkowy; jakie ma super fury na które Ciebie nie stać; że jego laskami są najpiękniejsze modelki; że ma wille, o których możesz tylko pomarzyć, a mimo to jest uwielbiany przez miliony fanów. Bo wszystko czego się dotknie, zamienia się w złoto.

Kiedy w 2004 roku zakładał własną wytwórnię GOOD Music (akronim od Getting Out Our Dreams) nikt nie spodziewał się chyba, że będą dla niej nagrywać najlepsi raperzy w Ameryce. Dzisiaj jest jedną z najważniejszych, jeśli nie najważniejszą, osobą na kuli ziemskiej, jeżeli chodzi o hip hop. jedną z nielicznych, która może powiedzieć „sam do tego wszystkiego doszedłem”. Najpierw jako producent, pomagając zdobywać laury samemu Jayowi-Z, następnie już jako samodzielny raper wydając pięć wybitnych albumów i zgarniając prestiżowe wyróżnienia z całego świata. Może właśnie dlatego z pewnym pobłażaniem patrzymy na jego butę i liczne wybryki.

W 2012 roku tą niezachwianą pozycję w muzycznym światku potwierdza „Mercy”, stworzone na rzecz projektu „Cruel Summer”, składankowego albumu, w którym udział wzięli niemal wszyscy artyści zrzeszeni we wspomnianej już wytwórni Westa GOOD Music. Mentor tego przedsięwzięcia usuwa się nieco w cień, co nie przeszkadza mu jednak stworzyć najlepszą zwrotkę w tym kawałku (czwarta minuta). Oprócz tego niemal klubowego przerywnika, na uwagę zasługuję także wplecenie Well, it is a weeping and a moaning and a gnashing of teeth, czyli fragmentu dancehallowego utworu „Dust a Sound Boy” wykonywanego przez Super Beagle.

Posłuchaj również: 

Killer Mike feat. Bun B, T.I. & Trouble – Big Beast --> futurystyczna produkcja El-P jest tutaj prawdziwą bestią.

 ______________________________________________________________________________

  37.

BE GOOD (LION’S SONG)

Gregory Porter

Autor: Gregory Porter  

Produkcja: Brian Bacchus  

Album: Be Good

Kto powiedział, że karierę należy rozpoczynać w wieku dwudziestu kilku lat? Równie dobrze można to robić po czterdziestce. Co prawda nie wypada wtedy skakać na parkiecie do klubowych bitów (zarezerwowane dla Madonny i Mylène Farmer), ale już smooth jazz jest jak najbardziej odpowiedni. 

Gregory Porter wydaje już drugą płytę i zdobywa co raz większą popularność. Szczególnie wśród wielbicieli leniwej, barowej, jazzowej atmosfery. Ale jak nie ulec magii takiej ciepłej muzyki i tego aksamitnego głosu?

Posłuchaj również: 

Gregory Porter – Real Good Hands --> Chyba nawet jeszcze bardziej klimatyczny numer niż „Be Good”

 ______________________________________________________________________________

 36.

RIDE

Lana Del Rey

Autor: Lana Del Rey, Justin Parker 

Produkcja: Rick Rubin

Album: Paradise EP  

Lana udowadnia, że nie jest jedynie gwiazdką jednego sezonu i jednego przeboju. Po zachwycających singlach „Video Games” i „Blue Jeans” zadebiutowała w styczniu całkiem udanym albumem „Born To Die”. Na fali popularności postanowiono na koniec roku wydać jeszcze EP-kę z ośmioma nowymi utworami. „Paradise” jest jeszcze lepsze od pełnowymiarowej płyty, dlatego z bólem czytam plotki o rzekomym zakończeniu kariery przez Amerykankę. Miejmy nadzieję, że to tylko plotki. Bo pewne jest jedynie to, że dopiero druga płyta zweryfikuje w jakich kategoriach możemy mówić o muzycznej przyszłości Lany Del Rey.  

Za jej sukces w dużym stopniu odpowiada także Justin Parker – bardzo popularny obecnie kompozytor. Jest on współautorem niemal połowy debiutanckiego materiału Lany, pisał także dla Rihanny („Stay”) i Bat For Lashes (będzie o niej mowa w kolejnych postach). Pisząc „Ride” Lana powróciła do współpracy z Parkerem, a koronkową produkcją zajął się legendarny Rick Rubin.

Posłuchaj również:  

Lana Del Rey – Summertime Sadness --> Retro stylistyka, retro teledysk. Nie bez powodu Del Rey bywa porównywana do Nancy Sinatry.   

Lana Del Rey – American --> Lana łechce amerykańską dumę w jednym z najpiękniejszych fragmentów „Paradise”. 

 ______________________________________________________________________________

 35.

TITANIUM

David Guetta feat. Sia

Autor: Sia Furler, David Guetta, Giorgio Tuinfort, Nick Van De Wall

Produkcja: David Guetta, Giorgio Tuinfort, Afrojack (N. Van De Wall)

Album: Nothing But The Beat

Najlepsze utwory Davida Guetty to te, które nieco odbiegają od jego charakterystycznego stylu. Przeznaczony pierwotnie dla Mary J. Blige „Titanium” ostatecznie zaśpiewała autorka piosenki, Sia Furler. Akustyczny wstęp nawet w najmniejszy sposób nie zdradza, że za produkcją stoi m.in. Guetta. Dobrze znany beat w dalszej części także nie razi mnie tak, jak niektóre wcześniejsze dokonania Francuza. Nie wiem czy ta odmiana to zasługa Australijki, ale jestem w stu procentach przekonany, że nikt inny nie zaśpiewałby tego lepiej niż ona sama. Zresztą posłuchajcie sami: pierwotna wersja wyciekła do sieci jeszcze przed premierą albumu.

Posłuchaj również:
Usher – Scream --> To najbardziej przebojowa propozycja do klubowego szaleństwa, jaką do tej pory mogliśmy od Ushera usłyszeć.
Justin Bieber feat. Nicki Minaj – Beauty and a Beat --> Partia basu w tym utworze to jedno z tych tegorocznych pozytywnych zaskoczeń.   
Nicki Minaj – Starships --> Minaj nie może się zdecydować, czy chce zostać gwiazdą rapu czy popu.

 _____________________________________________________________________________________________________________ 
34.

END OF TIME

Beyoncé

Autor: Beyoncé Knowles, Dave Taylor, Shea Taylor, Terius Nash

Produkcja: Beyoncé Knowles, Diplo, Switch (D. Taylor), The-Dream (T. Nash)

Album: 4

Rok temu Beyoncé obrała drogę, jaką powinny także pójść inne gwiazdy r&b (głównie Rihanna). Przestała się bowiem skupiać na hitach i nagrała najlepszy i najbardziej spójny album w swojej karierze („4”). Ostatnim singlem promującym to wydawnictwo jest „End of Time” – jeden z najlepszych fragmentów płyty. Zadziorne trąbki, potężny, nieco afrykański rytm, słowa wyśpiewywane z prędkością karabinu i górująca nad tym wszystkim, pewna siebie Beyoncé. Mrs. Knowles ma moc, jakiej jeszcze nigdy wcześniej nie miała. Objawia się jako silna, walcząca, świadoma własnych wartości dojrzała kobieta, która nie musi nikomu już nic udowadniać.

Posłuchaj również: 

Rihanna – Diamonds --> A koleżanka z Barbadosu produkuje przebój za przebojem, byle szybko, byle stale być na czasie i na topie. Zwolnij Riri, bo się w końcu wypalisz.

 ______________________________________________________________________________

 33.

BAD GIRLS

M.I.A.

Autor: Maya Arulpragasam (M.I.A.), Nate Hills, Marcella Araica

Produkcja: Danja (Nate Hills)

Album: Matangi

Live fast, die young / Bad girls do it well deklamuje M.I.A. na tle orientalnego arabskiego (bollywodzkiego?) motywu i nawet na chwilę nie zrywa ze swoją rozpoznawalną mieszanką styli. W „Bad Girls” podobnie jak w poprzednich dość popularnych utworach „Paper Planes” i „XXXO” jest jedynie trochę bardziej przebojowa, choć i tak nie są to kawałki, które możemy usłyszeć w komercyjnych stacjach radiowych. 

Oprócz słuchania M.I.A. warto także popatrzeć na klip promujący piosenkę, bo to jeden z najlepszych i najciekawszych obrazów, jakie mogliśmy zobaczyć w ubiegłym roku. 

Posłuchaj również:

Santigold – The Keepers --> Santigold w bardzo symboliczny sposób daje do zrozumienia, że ogromne imperium USA chwieje się w posadach. Teledysk także należy traktować jako metaforę. 

AlunaGeorge – Your Drums, Your Love --> Aluna Francis (wokal) i George Reid (produkcja) to duet, na który warto mieć oko. Dopiero debiutują, a już wyróżniają się ciekawą muzyką i świetnymi teledyskami.

______________________________________________________________________________

  32.

JASMINE

Jai Paul

Autor: ? Jai Paul

Produkcja: ? Jai Paul

Album: -

Uwielbiam głośno słuchać początku „Jasmine”, aż drżą szyby w oknach. I gdy z tego niepokojącego intro wyłania się funkująca gitara, a potem mamroczący coś tam wokal. Za te doznania najprawdopodobniej odpowiada Jai Paul – bardzo ciekawa postać. Bo tak naprawdę nie wiadomo kto to jest. Jakieś dwa lata temu jegomość ten opublikował w sieci swoje pierwsze nagranie „BTSTU”. I wzbudził tym niebywałą euforię na hipsterskich portalach z muzyką. Do tego stopnia, że cała ta histeria przeniosła się także na inne muzyczne serwisy. Piosenka tego anonimowego muzyka zaczęła być także samplowana i wykorzystywana przez innych wykonawców (m.in. Drake’a i Beyoncé). I choć wszyscy chcieli się dowiedzieć czegoś więcej i posłuchać czegoś nowego, Jai Paul milczał przez prawie dwa lata. Dopiero w 2012 opublikował kolejne nagranie, czyli „Jasmine”. I historia znów się powtórzyła. Podobnie jak w przypadku „BTSTU” mamy do czynienia z perfekcyjną produkcją i dużymi umiejętnościami kompozytorskimi. Ale czy Jai Paul zechce wyjść z cienia, zależy tylko od niego. Bez wątpienia musi być to dość kuszące, ponieważ te dwa utwory otworzyły mu niemal wszystkie drzwi. Setki muzyków i artystów już teraz deklaruje, że chciałoby z nim współpracować.

 ______________________________________________________________________________

 31.

I WILL WAIT

Mumford & Sons

Autor: Mumford & Sons (Ted Dwane, Ben Lovett, Marcus Mumford, Country Marshall)

Produkcja: Markus Dravs

Album: Babel

“I Will Wait” kwartetu z Anglii potwierdza, że w muzyce nie liczy się moda, tylko świetna piosenka. A ludzie potrzebują czegoś świeżego, czegoś innego, co wyróżnia się wśród radiowej słodko-kwaśnej, niczym nie przyprawionej papki. Kiedy wszystko w tym muzycznym sosie się ze sobą zlewa, tytułowa deklaracja chłopaków z Mumford & Sons okraszona szalonym riffem na banjo, piękną dętą aranżacją i wokalnymi harmoniami, przywraca smak niczym sól. 

„I Will Wait” jest tak prawdziwie amerykańskie, że jawi mi się jako popołudniowe słońce, gdzieś na ranczu na południu Stanów Zjednoczonych. Za każdym razem kiedy słucham tego utworu odczuwam satysfakcję… tak po prostu. Dociera do mnie pozytywny przekaz, odpręża mnie i jednocześnie mobilizuje do działania.

Posłuchaj również:

The Lumineers – Ho Hey --> Amerykanie proponują coś bardziej spokojnego od kolegów z UK, choć oparte na tym samym schemacie. 

The Avett Brothers – Live and Die --> Kolejny amerykański folkowy zespół działający już od wielu lat, o wiele mniej popularny od wymienionych wcześniej M&S i The Lumineers.

______________________________________________________________________________

Kolejna część po 10 stycznia.